Türkiye’nin lezzet yarışında öne çıkan iki şehir Gaziantep ve Kahramanmaraş, lahmacunu sadece bir yemek olarak değil, aynı zamanda kültürel bir miras olarak değerlendiriyor. Peki, bu rekabette Gaziantep usulü mü yoksa Kahramanmaraş usulü mü daha fazla dikkat çekiyor?
Kahramanmaraş Usulü: Soğanın Gücü ve Sade Yağ
Kahramanmaraş’ta lahmacun denilince akla ilk gelen malzeme, iç harçta kullanılan bol miktardaki kuru soğandır. Şehrin geleneksel fırınlarında yapılan bu lezzette, kuzu kıyma, yeşil biber, domates, biber salçası ve sadeyağ ile harmanlanan karışıma, acılığı alınmış soğanlar ekleniyor. İncecik açılmış hamurun üzerine yayılan bu harç, odun fırınında pişirilerek çıtır kenarlı ve yumuşak dokulu bir lahmacun haline geliyor. Maraş usulü, hafif ve yumuşak bir tat arayanların tercih ettiği bir seçenek olarak öne çıkıyor.
Gaziantep Usulü: Sarımsak, Kuyruk Yağı ve Baharatın Dansı
Gaziantep mutfağı ise lahmacunu keskin ve baskın aromalarla sunarak farklılaşıyor. Bu usulde soğanın yerini sarımsak alırken, kuyruk yağı ile zenginleştirilen kıyma, isot ve özel baharatlarla bir araya getiriliyor. Sonuç olarak, daha yağlı ve baharatlı, karakteristik bir lezzet ortaya çıkıyor. Antep lahmacunu, yoğun aromasını ve belirgin tadını ilk lokmada hissettiren bir alternatif sunuyor.
Lezzetler Farklı, Tartışma Aynı: Maraş mı Antep mi?
Her iki lahmacun çeşidi de kendi bölgelerinde gururla sahipleniliyor. Maraş usulü, daha sade ve hafif bir yapıya sahipken, Antep usulü güçlü ve cesur tatlarıyla dikkat çekiyor. Her iki usulün ortak noktası ise kaliteye verilen önem ve taş fırında pişirme geleneği olarak öne çıkıyor.
Uzun yıllardır süregelen “Maraş mı, Antep mi?” tartışması ise hala net bir yanıt bulabilmiş değil. Ancak bu rekabetin asıl kazananı, Türk mutfağının zenginliği ve çeşitliliği olarak kabul ediliyor. Lahmacun tutkunları içinse en uygun seçim, damak zevkine en fazla hitap edeni denemekle gerçekleşiyor.
