Sarı saçlarını öperek geçer ve dokunur bize en saygın ve nazlı rüzgârlar.

Mavi gözlerinden içer suyu, yüreği yanmış minik çocuklar.

Selanik’te hava buz gibidir şimdi, Zübeyde Hanım gibi diktir yamaçlar.

Ali Rıza Efendi, gelir usulca yanağını okşar.

Güneşi batmaz denilen bir ülkenin güneşi batar, cephelerde, mesela Çanakkale, kan, durmaksızın ağlar analar.

Ankara, o eskimeyen ve güzel dilini arar.

Milyonlar akar Anıtkabir’e, dilde dua, gözde yaşlar.

Sevda bizde 19 Mayıs’ta başlar, ama bitmez.

Eylül’de, Ekim’de, sonbahar’da her yerde o sararmışlık güzeldir.

Gözlerinden ateş fışkırır çocukların.

Simitçi bile sirende hazırolda bekler.

09:05’te, binlerce kere doğar ve batmaz güneş.

Bu bir tutkudur, sevgidir, alışkanlıktır.

Kim ne demiş bana ne ?

KASIM’DA AŞK BAŞKADIR…

Eğer mavi gözleri değiyorsa, yobazın muskasına…