Ölüleri,  orman yeşili mezarlıkta yatar,

Yaşayanları hergün  bön bön  gün griliğe bakar…

Ağaç kesmek adettendir, yeşili görmek isteyen manava gitmelidir.

Halk otobüsleri ve minibüslerine(haklı olarak)  “konserve” denir;

Hafif raylının 69 model vagonları Alamanya’dan  ithal edilir…

Ekmeği yenmez, suyu biraz içilir, havasından kışın insanlar ölür,

Arabada çekme halatı olmaz ama mutlaka mangal gezdirilir;

6 gün çalışılır bir günde yenilir; buna rağmen yine de esnaf sahresi  (pikniği) düzenlenir.

Hırsızı Osmaniye’den, sigarası Barzani’den, suyu Maraş’tan gelir.

Cindereli Nijmegenli ile, Yukarıbayırlı Diusburglu ,

Çıksorutlu Ludwigshafenli hatta Ulan Batorlu ile kardeştir…

Fıstığına Siirt, baklavasına Selanik, nanik yapar.

Rant işleri ile  lüküs hayat, işler gıcırında “yan gel de yat” yeridir.

Adamın kötüsüne jargonda, “halfe” genelev yosmasına “esnaf(mış)” denir.

Şehir şeytan kaynar ama hep birlikte umreye gidilir.

Her okul mutlaka sınav birincisidir, yine de “eğitim eğitim” diye isyan edilir.

Kültür Yolu vardır, kültürsüzlükten,

Demokrasi Meydanı vardır, anti-demokrasiden insan gerilir…

Zamane avcıları tazısız, danışmalar diplomasız, siyaseti biraz arsızdır.

Şehir “valla” marka, neresinden bakarsanız bakın kirazlıktır arka.

Organizesi sönmüş bacalı, çirkinleri kocalı, güzelleri çok nazlıdır evde kalır bu kentin.

İktidarı alaylı, muhalefeti vay vaylı, sivilleri kalaylıdır.

Hava karardı mı perde de  kapanır, sohbet edecek adam mumla aranır.

Beş kişiden biri Karlstadlı değil yeşil kartlıdır.

Yılda 8 milyon reçete yazılır, insanlar bu kadar sağlıksızdır.

Aydınlanma yoktur ama on binlerce insan elektrik hırsızlığından yargılanır.

Kahvesinde “3 çay çek”, mahkemesinde “3 ay çek” uygulanır.

Yağlı küfteynen, lahmacunnan, gastroynan memleket gururlanır (!)

Simidin sarayı, sohbetin evi, bakma öyle ananın yeri vardır.

Benden bu kadar!

Yazıyı iyi okuyun,

Başlığını siz koyun…